Tüm dünya genelinde ele alındığında işverenlerin en zorlandıkları konulardan biri olarak nitelikli işçi bulma sıkıntısı giderek artan bir boyuta ulaşmış durumda. Gerek Türkiye’de gerekse dünya çapında hemen hemen her alanda nitelikli işçi bulmak giderek zorlaşıyor ve şirketler bunu gidermek ve nitelikli işçi ihtiyacını karşılamak için yeni stratejiler geliştirmek zorunda kalıyor.
Türkiye, en çok aranan yetenek konusunda dünya ile hemfikir. Türkiye’de en fazla aranan çalışan tipi de nitelikli işçi. Yeni dönemde özellikle nitelikli işçi açığı oldukça göze çarpıyor. Bir önceki raporda dünya sıralamasında ikinci sırada yer alan BT personeli açığı altıncı sıraya geriliyor. Bir önceki Yetenek Açığı raporunun üçüncüsü satış temsilcisi açığı ise ikinci sıraya yükseliyor.
Bazı Pozisyonlarda Açık Giderek Artan Bir Noktada
Dünyadaki işverenler aynı zamanda mühendis, teknisyen ve şoför gibi pozisyonlar için de yetenek açığının giderek arttığını ifade ediyorlar. Türkiye’de 2018 için doldurulması en zor pozisyonlar nitelikli işçi, mühendis ve teknisyen olarak belirtilirken, önceki raporun ikincisi zanaatkar açığı bu sene liste dışında kalıyor. Ayrıca Türk işverenler satış temsilcisi, muhasebe, ve finans personeli ve operatör pozisyonlarında da açık olduğunu belirtiyor.
Dünya genelinde yetenek açığı ile karşı karşıya olduklarını belirten küresel işverenler, bu zorlukla karşılaşmalarının en büyük 3 nedenini, aday olmaması, adayların deneyim eksikliği ve adayların teknik yetenek eksiklikleri ve ilgili rol için doğru bütçelendirmenin yapılmamsı olarak sıralıyorlar. Adayların teknik yetersizliği ve şirketlerin bu konuda yatırım yapmaktan kaçınmaları, yetenek açığının artmasına sebep oluyor.
İşverenler Nitelikli İşçi Konusunda Yeni Stratejiler Geliştiriyor
Araştırmaya katılan işverenlerin yarısından fazlası yetenek açığı sıkıntısını aşmak için mevcut çalışan kadrosuna ek eğitim ve ek gelişim imkanı sunduğunu, bir kısmı eğitim ve deneyim gereksinimlerini yeniden düzenlediğini, bir kısmı çalışanlarına ekstra yan haklar sunduğunu, bir kısmı alternatif çalışma yöntemlerini değerlendirdiğini, bir kısmı da çalışanlarına daha yüksek ücretler sunduğunu belirtiyor. Bazı işverenler ise bu konuda herhangi bir strateji uygulamadıklarını belirtmişler.
